Τη δεκαετία του ’90 ως και τις αρχές του νέου αιώνα, στο ιταλικό ποδόσφαιρο ήταν η εποχή των επτά αδερφών. Le sette sorelle... Γιουβέντους, Μίλαν, Ιντερ, Ρόμα, Λάτσιο, Φιορεντίνα, Νάπολι αποτελούσαν το συγκεκριμένο γκρουπ, με την Πάρμα να παίρνει για κάποια χρόνια τη θέση των «παρτενοπέι».
Αυτοί, όμως, είναι κανονικά μαζί με τις υπόλοιπες έξι. Αν αυτές οι επτά είναι καλά, είναι καλά και το Calcio. Μετά από δύο αγωνιστικές στο πρωτάθλημα είναι αδύνατο να πεις πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα αλλά το γεγονός ότι από Βορρά ως Νότο όλοι είναι χαρούμενοι αυτή τη στιγμή, σε προϊδεάζει για καλή συνέχεια. Ειδικά από τη στιγμή που δικαιούνται να αισθάνονται χαρούμενοι. Εξαίρεση η Λάτσιο που όμως έχει αποδείξει ότι είναι πολύ σκληρή και ξέρει πώς να ξαναβρίσκει τα πατήματα της.
Στο Τορίνο αντιλαμβάνονται ότι η δουλειά τους αποδίδει. Η εικόνα της Γιουβέντους στα πρώτα τρία επίσημα ματς, είναι η εικόνα μιας ομάδας που ωριμάζει συνεχώς. Που μαθαίνει όλο και περισσότερο πώς να κερδίζει ως φαβορί. Ο Πογκμπά έχει αρπάξει από τα μαλλιά την ευκαιρία με τον τραυματισμό του Μαρκίζιο, ο Βιντάλ μπορεί και να είναι το πιο πλήρες χαφ αυτή τη στιγμή, η ομάδα βγάζει συνεχώς αυτοματισμούς, η άμυνα είναι σταθερή... Ε, όταν βλέπεις ότι και ο Τέβες γράφει στο twitter ότι «αισθάνομαι σαν στο σπίτι μου», έχεις λόγους να αισιοδοξείς.
Λίγο πιο δίπλα, στο Μιλάνο, τα συναισθήματα ήταν διαφορετικά από πλευρά σε πλευρά μετά τα αποτελέσματα της πρεμιέρας αλλά τώρα πανηγυρίζουν και οι δύο. Η Μίλαν άρχισε με ήττα, άρχισε με γκρίνια για τον Αλέγκρι, συνέχισε με σκέψεις για το τι ακριβώς κάνει ο Γκαλιάνι στα μεταγραφικά αλλά όταν στο φινάλε μπορεί να δεις τον Κακά ξανά με τη Ροσονέρα φανέλα, αρχίζεις να σκέφτεσαι πιο θετικά. Ο Ρίκι δεν είναι αυτός του 2007, σίγουρα δεν μπορεί να μάθει στους κεντρικούς αμυντικούς πώς να μην τρώνε γκολ από σέντρες αλλά αν υπήρχε ένας αυτή τη στιγμή που θα ξεσήκωνε τους τιφόζι θυμίζοντας τους τα (όχι και παλιά) καλά χρόνια, είναι αυτός! Η φανέλα με το «22» τον περιμένει και ξέρει ότι είναι η ευκαιρία του, μέσα σε ένα περιβάλλον στο οποίο θα νιώσει ξανά εμπιστοσύνη και αγάπη, να αποδείξει ότι δεν είναι τελειωμένος. Αν χρειαζόταν κάτι περισσότερο από οτιδήποτε άλλο η Μίλαν αυτή τη στιγμή, ήταν η θετική ενέργεια στον κόσμο της.
Τέτοια αρχίζει να μεταδίδεται ήδη στην Ιντερ. Ο Χαντάνοβιτς έχει λίγη δουλειά σε σχέση με τις... υπερωρίες που έκανε την περσινή σεζόν καθώς η ομάδα μαθαίνει από τον Ματσάρι και όχι από τον Στραματσιόνι πώς να παίζει με τρεις στην άμυνα, ο Ναγκατόμο γίνεται και σκόρερ αν χρειαστεί, ο Αλβαρες ξέρει ότι η φετινή σεζόν ίσως να αποτελεί την τελευταία του ευκαιρία για να δείξει τι μπορεί να κάνει και ο Μοράτι με τον Ματσάρι προσπαθούν να μην αγχώσουν την ομάδα. Το 0-3 στην Κατάνια είναι αποτέλεσμα που σου δίνει ψυχολογία αλλά οι «νερατζούρι» θα πάρουν μεγάλη δόση από αυτή αν νικήσουν στο ντέρμπι που ακολουθεί. Και επειδή το ξέρουν αυτό, είναι σίγουρο ότι θα περιμένουν τη Γιουβέντους στο Μεάτσα με το μαχαίρι στα δόντια!
Πιο κάτω, στη Φλωρεντία, ο Γιόβετιτς (ή ο περσινός Λιάγιτς) θα ξεχαστεί πολύ γρήγορα αν οι Ρόσι και Γκόμες συνεχίσουν έτσι. Γκολ ο Ιταλός στην πρεμιέρα, από δύο γκολ στη Γένοβα ο καθένας, 5άρα στην Τζένοα, δύο νίκες σε ισάριθμες αγωνιστικές και αν φτιάξει λίγο και η άμυνα θα είναι όλα καλά. Καλή σεζόν της Φιορεντίνα πάντως και με αρκετά γκολ από τον Ρόσι δε θέλει μόνο ο Μοντέλα αλλά και ο Πραντέλι, γιατί ο καλός Pepito ταιριάζει πολύ δίπλα στον Μπαλοτέλι για το Μουντιάλ του 2014...
Κατεβαίνοντας στη Ρώμη, έχουμε μια Ρόμα με εντελώς αντίστροφη ψυχολογία σε σχέση με την περίοδο της προετοιμασίας. Το 2Χ2 δίνει χρόνο στον Ρούντι Γκαρσία για να δουλέψει πιο ήρεμα, ο Λιάγιτς συστήθηκε με γκολ και ο Ντέστρο ξέρει πώς όταν επιστρέψει στην ομάδα θα έχει πιο σημαντικό ρόλο σε σχέση με πέρυσι. Πάνω από όλα, όμως, οι Τζιαλορόσι προσπαθούν -και είναι σε καλό δρόμο- να ξανακερδίσουν τον Ντε Ρόσι. Ο Γκαρσία έχει βρει σημείο επαφής και οι πανηγυρισμοί όλων στο γκολ του capitano futuro στην πρεμιέρα στο Λιβόρνο έδειξε πόσο τον χρειάζονται.
Και φτάνουμε νότια... Στη Νάπολι του Μπενίτεθ. «Ο Τζέραρντ είναι πιο δυνατός σωματικά από τον Χάμσικ αλλά ο Μάρεκ είναι πιο έξυπνος τακτικά», είπε ο Ισπανός μετά το 2-4 επί της Κιέβο. Αυτή η ευχέρεια του Σλοβάκου να προσαρμοστεί τόσο εύκολα και γρήγορα στο νέο σύστημα που χρησιμοποιεί φέτος η ομάδα έχει κάνει τη διαφορά στα δύο πρώτα ματς για τους Παρτενοπέι, ακυρώνοντας κάποιες αμυντικές ατέλειες που φάνηκαν στο «Μπεντεγκόντι». Εκεί, σε ένα ματς, μπορεί να μην προκαλέσουν πληγή. Σε ένα μαραθώνιο 38 αγωνιστικών, όμως, θα κοστίσουν. Αν αυτό είναι πρόβλημα για τη Νάπολι, για τους αντιπάλους της είναι το γεγονός ότι χωρίς τον Καβάνι είναι πιο απρόβλεπτη επιθετικά. Και με μεγαλύτερο βάθος στον πάγκο, τουλάχιστον μεσοεπιθετικά.
Από τη 2η αγωνιστική, με το Γιουβέντους-Λάτσιο, άρχισαν τα ντέρμπι και σχεδόν κάθε εβδομάδα, πλέον, θα υπάρχει και από ένα. Μέχρι την 8η, πάντως, το πρόγραμμα μόνο εύκολο δεν είναι για τους Τορινέζους και οι υπόλοιποι περιμένουν στη γωνία. Από το Μιλάνο ως τη Ρώμη και από τη Φλωρεντία ως τη Νάπολι...
Πηγη gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου