Ο Αντόνιο Κόντε αποφάσισε να αλλάξει σύστημα για τον αγώνα με τη Ρεάλ και αυτή η απόφαση είχε θετικά και αρνητικά.
Το αρνητικό, φυσικά, είναι ότι χάσαμε, δεχόμενοι δύο γκολ. Το πρώτο, από μία κάθετη μπαλιά που ακινητοποίησε όλη την άμυνα και έβγαλε τον Ρονάλντο τετ α τετ. Το δεύτερο από το πέναλτι που έκανε ο Κιελίνι. Σε αυτό το πέναλτι θα πρέπει να σταθούμε γιατί αποτελεί τη συνέχεια των φετινών δώρων της άμυνας προς τους αντίπαλους.
Αν εξαιρέσουμε το ματς στη Φλωρεντία όπου έγινε κάτι που συμβαίνει μια φορά στον αιώνα, σε όλα τα άλλα παιχνίδια τα γκολ που έχουμε φάει, τα έχουμε φάει από δικά μας λάθη. Αυτό το αναγνωρίζουν και οι αμυντικοί στις δηλώσεις τους, λέγοντας συνεχώς ότι είναι θέμα συγκέντρωσης. Αν είναι μόνο αυτό, ας συγκεντρωθούν επιτέλους για να τελειώνουμε!
Σε ό,τι αφορά τα θετικά, αυτά έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι η Γιουβέντους αυτή τη φορά δεν απειλήθηκε και ειδικά από τα άκρα. Εκεί είναι η δύναμη της Ρεάλ με την ταχύτητα που έχει στις πτέρυγες και η αλήθεια είναι ότι οι «μπιανκονέρι» δεν αντιμετώπισαν ιδιαίτερα προβλήματα. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε το γεγονός ότι ο Μάρτιν Κάσερες ήταν πολύ καλός από δεξιά ενώ ο Πογκμπά έβγαινε στα αριστερά όσες φορές χρειαζόταν προκειμένου να δώσει βοήθειες στον Ογκμπόνα.
Η πολύ καλή παρουσία του Κάσερες, παρά το γεγονός ότι προερχόταν από τραυματισμό και δεν είχε και πολύ χρόνο συμμετοχής ούτως ή άλλως, δίνει στον Κόντε τη δυνατότητα να υπολογίζει ξανά πιο σοβαρά σε αυτόν. Ο Ουρουγουανός είναι πολυεργαλείο πολυτελείας και επιτρέπει στον προπονητή να παίξει με όποιο σύστημα θέλει, είτε είναι ετοιμοπόλεμος είτε όχι ο Στέφαν Λιχτστάινερ.
Ο Κάσερες κέρδισε σχεδόν όλες τις μονομαχίες, ήταν αυτός που έφτιαξε το γκολ της ισοφάρισης και με δεδομένο ότι το επιθετικό κομμάτι το έχει, μπορεί να αγωνίζεται δεξιά και να ανεβαίνει υπολογίζοντας ότι υπάρχουν άλλοι τρεις πίσω για να καλύψουν όποιο κενό δημιουργηθεί. Οπως μπορεί να βοηθήσει και ο δεξιός της τριάδας του κέντρου, καλύπτοντας την πλάτη του Ουρουγουανού όταν κάνει κούρσα.
Από εκεί και πέρα, αποδείχθηκε και στο 4-3-1-2 ή 4-3-3, όπως το είδαν οι Ιταλοί, ότι ο Τέβες είναι υπερπολύτιμος για τη Γιουβέντους καθώς απασχολεί πάντα δύο αμυντικούς, ανοίγοντας έτσι διάδρομο για τον έτερο επιθετικό ή για τα χαφ, ενώ με την τεχνική του μπορεί να γυρίζει πίσω και να παίρνει μπάλα, τραβώντας πάνω του αντίπαλο αμυντικό και μοιράζοντας σωστά την μπάλα στα άκρα.
Σε γενικές γραμμές, αν υπολογίσουμε τη δύναμη του αντιπάλου αλλά και το γεγονός ότι η ομάδα είχε πολύ καιρό να παίξει κάτι άλλο από το 3-5-2, ο Κόντε πρέπει να κατάλαβε ότι η ομάδα μπορεί να παίξει και με άλλο σύστημα και ειδικά όταν ο αντίπαλος είναι πολύ δυνατός στα άκρα, όπως συμβαίνει με τη Ρεάλ. Αυτός, ως προπονητής, θα αποφασίσει και πότε θα παίζει έτσι ή αλλιώς.
Στην πρώτη του σεζόν στη Γιούβε, πάντως, ο Κόντε είχε χρησιμοποιήσει, άλλα με περισσότερη και άλλα με λιγότερη επιτυχία, τέσσερα διαφορετικά συστήματα (4-2-4, 4-3-3, 3-5-2, 4-2-3-1). Αν γίνει και τώρα πιο διαλλακτικός, κερδισμένοι θα βγούμε όλοι. Και πάνω από όλους αυτός, που θα γίνει ο πρώτος προπονητής μετά τη δεκαετία του ‘30 με τρία σερί πρωταθλήματα!
Πηγή http://gruppogreco.blogspot.gr/2013/10/4-3-1-2.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου